Eduardo Relero to malarz i rzeźbiarz z Argentyny od lat mieszkający w Hiszpanii. Jedną
gałęzi jego działalności artystycznej są rysunki anamorficzne. Jak przyznaje w jednym z wywiadów http://www.youtube.com/watch?v=MFj4IUN51Uk
jego przygoda z tą techniką zaczęła się dość nietypowo. Zlecono mu wykonanie grafiki do reklamy
zegarków Swatch. Koncepcja opierała się na rysunkach anamorficznych. Zapytany
czy się na tym zna odpowiedział, że tak, choć było inaczej. Znał jedynie
teorię. Praktykę opanował samodzielnie, metodą prób i błędów. Zleceniodawcy
byli zadowoleni z rezultatu, ale on nie chciał już pracować w reklamie.
 T |
Durango1937, Eduardo Relero |
Według Relero anamorfoza
to nie sztuka, tylko celowa deformacja obrazu. Sposób postrzegania zależy od
kąta pod jakim się patrzy. Przykłady anamorfozy widać na autostradach w znakach
ruchu drogowego, innym przykładem ich wykorzystania są reklamy umieszczane na
banerach przy bramkach na stadionach podczas meczów piłkarskich. Dla Argentyńczyka
anamorfoza sama w sobie nie jest celem , jest środkiem wyrazu, który może być wykorzystany w sztuce.
Wydaje się mieć dystans
do tego co robi. Zapytany czy nie szkoda mu, że prace z czasem znikają,
odpowiada, że kiedy praca jest jego zdaniem udana, trochę żałuje że się z
czasem zniszczy, ale nigdy nie stworzył czegoś, za czym by płakał. Zawsze
znajduje jakieś defekty.
Maluje w przestrzeni
publicznej, materiały zależą głównie od podłoża, ale najczęściej używa pigmentu
i kleju, który działałby jak spoiwo i stabilizator pigmentu.
 |
Un Mundo por delante, Festival de cine documental, Cadiz, Eduardo Relero |
Na prace Relero trzeba
patrzeć jednym okiem, tak jak kamera. Jest ciekawy rezultatów badań nad fenomenem
wzroku, bo wie, że nasze postrzeganie ma charakter nie tylko fizyczny, ale i
mentalny (np. kulturowy).
W przeciwieństwie
do Op artu, tendencji z lat 60 i 70-tych, deformacja nie jest celem dla Eduardo
Relero, jak przyznaje w rozmowie z Kike Dónizem, powinna być częścią projektu
estetycznego, formą narracji.
Technika anamorfozy
jest inna niż te, którymi posługiwał się wcześniej. Musiał od nowa uczyć się
malować. Wymaga skupienia i wcześniejszej analizy. Zazwyczaj maluje się na
wcześniej zaplanowanym szkicu. Niestety nie pozostawia to miejsca na spontaniczność.
Możecie porównać jego prace z cyklu anamorfozy z portretami, jakie rysował
wcześniej. Oto link do poprzedniego bloga artysty: http://retratoseduardorelero.blogspot.com/
 |
| "Justicia Yacente" En protestas del 15-M Madrid /Eduardo Relero |
Ponieważ część jego
prac nawiązuje do dzieł starych mistrzów w rozmowie z Dónizem, Relero
przedstawia swoją teorię na temat aktualności klasyków. Według Argentyńczyka, malarstwo
kiedy jest sztuką przez duże S, nie przynależy do żadnej epoki. Relero twierdzi,
że Velázquez jest tak samo nowoczesny jak współcześni malarze. Kiedy obraz jest
dobry, jest żywy. Jeśli nie, zmienia się w mumię i przestaje przykazywać
treści, jej siła słabnie.
Oto link do video z
całym wywiadem zilustrowany pracami E.R. Koniecznie go obejrzyjcie, nawet jeśli
nie znacie hiszpańskiego.
Wszystkie prace
artysty można obejrzeć na jego blogu: http://anamorfosiseduardo.blogspot.com/
Stamtąd pochodzą
zdjęcia.
Toda la obra anamórfica del artista puede ser vista
en su blog. De allí provienen las fotos mostradas en este post.
 |
| Kazan, Eduardo Relero |
Wybór tekstu i tłumaczenie: Monika Mazur BZIK IBERYJSKI
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz