BZIK IBERYJSKI: Smak Hiszpanii. My Spanish Taste.

http://smakhiszpanii.blogspot.com.es/

Smak Hiszpanii, to świetny tytuł dla tego bloga, ponieważ czytając go często można się poczuć jak na Półwyspie Iberyjskim.

„Już od początku października miasto zapełnia się kioskami z pieczonymi batatami i kasztanami, i choć często, wciąż jeszcze, wysokie temperatury i słoneczne dni nie zachęcają do spożywania tych gorących przekąsek, mnie nastraja jesiennie ich zapach unoszący się w powietrzu i wpadający przez otwarte okno - nie wspominając o jego natężeniu po wyjściu z domu popołudniową porą:).” [http://smakhiszpanii.blogspot.com/2013/10/zupa-z-soczewicy-z-batatami-grzybami-i.html]

Każdy przepis ma swoją historię, każdy jest opatrzony komentarzem.

Genialna jest sekcja fusion, gdzie w jednej potrawie Asia łączy hiszpańskie smaki z inspiracjami z innych kuchni, między innymi polskiej.

Przeglądając archiwum bloga Asi można zauważyć jak ewoluowały jej umiejętności fotograficzne.

http://smakhiszpanii.blogspot.com.es/

Smak Hiszpanii, to nie tylko przepisy z Katalonii (Asia mieszka w Barcelonie) czy Andaluzji . Na blogu znajdziemy również opisy podróży do innych zakątków półwyspu i informacje o tamtejszych specjałach. Na przykład relacja z wycieczki do Logroño (La Roja) czy wyprawy na Kubę.

Wyszukałam dla siebie wegańskie przepisy, ale każdy znajdzie na blogu coś dla siebie. Przecież w kuchni hiszpańskiej poza warzywami, królują wędliny i owoce morza.

Blog ma też wersję angielską. Wróżę mu sukces.

Zadałam Asi kilka pytań. Jestem jej bardzo wdzięczna za to, że zgodziła się na nie odpowiedzieć i pozwoliła opublikować przepisy i zdjęcia z jej bloga.

Skąd pomysł na bloga?

Pewnego dnia postanowiłam nauczyć się „gotować po hiszpańsku”. Przeglądając blogi kulinarne w poszukiwaniu przepisów, zauważyłam, że przepisy na hiszpańskie potrawy umieszczone na wielu polskich blogach kulinarnych, mają mało wspólnego z kuchnią hiszpańską, którą miałam okazję spróbować; i tak właśnie zrodził się pomysł na bloga z „prawdziwymi” hiszpańskimi przepisami; z potrawami, które Hiszpanie przygotowują w swoich domach od wielu pokoleń oraz z tymi nowoczesnymi, wzorowanymi często na kuchniach innych krajów. Od początku chciałam żeby był to blog z moją hiszpańską kuchnią, czyli z potrawami, które sama przygotowuję, próbuję i oceniam czy nadają się do zaprezentowania czytelnikom bloga. Z czasem do typowo hiszpańskich przepisów postanowiłam dodać także przepisy zainspirowane podróżami oraz te łączące kuchnię hiszpańską z kuchniami innych krajów.

Według jakiego klucza wybierasz przepisy?

Na wybór przepisów w głównej mierze wpływają produkty sezonowe oraz nowe składniki, które udało mi się znaleźć - często przypadkowo - na targu czy w sklepie i o których sposobie przygotowania chcę się jak najwięcej dowiedzieć i podzielić się tą wiedzą z czytelnikami bloga. Często na wybór takiej a nie innej potrawy wpływają dania, które akurat zjadłam u kogoś czy w restauracji lub przepisy, które znalazłam na hiszpańskich blogach lub w książkach kulinarnych.

Robisz piękne zdjęcia. Chodziłaś na kurs? Co poradziłabyś w związku z estetyczną stroną Smaku Hiszpanii początkującym blogerom?

Dziękuję:). Wiem, że jeszcze długa droga przede mną, że wielu rzeczy muszę się nauczyć i że moim zdjęciom bardzo daleko do perfekcji, ale cieszę się jak dziecko z każdego miłego komentarza na ich temat:).

Oprócz gotowania, bardzo wciągnęła mnie fotografia kulinarna, której ostatnio poświęcam coraz więcej czasu. Nie chodziłam na żaden kurs, wszystkiego uczę się sama, znajdując informacje głównie w internecie i robiąc bardzo dużo zdjęć (sesja zdjęciowa jednego przepisu to czasami około 200 wypstrykanych zdjęć i kilka godzin pracy:)).

Jeśli chodzi o zdjęcia to zasada nr.1 to ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć; pstrykać tyle zdjęć ile się da, zmieniając kąt aparatu względem potrawy, szukając odpowiedniego światła, ułożenia poszczególnych elementów danej historii, itd.

Jak Ci się mieszka w Barcelonie?

W Barcelonie mieszka mi się bardzo dobrze:). Myślę, że miałam dużo szczęścia, że znalazłam się w tym mieście, o którym często myślę, że zostało stworzone specjalnie dla mnie:). Wszystko mam praktycznie na wyciągnięcie ręki i choć stację metra mam pod nosem, rzadko z niego korzystam, bo prawie wszędzie mogę dojść na piechotę. Mieszkając w centralnej dzielnicy miasta jaką jest Eixample mogę spacerkiem pójść na pobliski targ Sant Antoni czy Boqueria i zaopatrzyć się w świeże owoce, warzywa czy owoce morza. Na plażę dotrę rowerem w 30 minut, a do kina, teatru czy na jakąś ciekawą wystawę w nie więcej niż 30 minut pieszo.

Co w niej lubisz, coś Ci przeszkadza?

Barcelonę lubię przede wszystkim za jej wielokulturowość, za to, że spacerując po centrum miasta możesz nagle znaleźć się w dzielnicy zamieszkałej przez społeczność filipińską czy indyjską i poczuć się jak w innym kraju. W wielu miejscach spotykasz ludzi z całego świata i zaprzyjaźniasz się z nimi. Ja np. na kursie katalońskiego poznałam i zaprzyjaźniłam się z dziewczynami z Brazylii, Peru, Indii i Syrii (pięć bardzo różnych historii, które połączyła Barcelona:). Lubię także to, że ta wielokulturowość odzwierciedla się w ofercie gastronomicznej miasta, gdzie znaleźć można wiele znakomitych, różnorodnych cenowo restauracji i barów serwujących kuchnię różnych krajów.

Bardzo lubię to, że w Barcelonie zawsze coś się dzieje, jakaś ciekawa wystawa, koncert, festiwal; często zupełnie przypadkowo, spacerując po mieście możesz trafić na jakiś barwny pochód, manifestację czy występ ulicznych artystów.

Lubię też jej klimat: bardzo dużo słonecznych dni w roku, niezbyt gorące lata i dość łagodne zimy (i chociaż zimą w mieszkaniu bez centralnego ogrzewania czasami trzęsę się z zimna, a w sierpniu gdy temperatury w nocy nie spadają poniżej 24 stopni ciężko jest mi zmrużyć oko; tak naprawdę są to tylko 2-3 miesiące w roku, reszta jest ok…).

To, że ma morze i plaże na wyciągnięcie ręki i, że w ciągu 1,5 godziny jazdy samochodem możesz znaleźć się w Pirenejach lub we Francji, a lot do Polski z Barcelony trwa tylko 2,5 godziny.

Tak naprawdę mało jest tu rzeczy, które mi przeszkadzają…ostatnio drażnią mnie jednak wszelkie namowy do głosowania za odłączeniem się Katalonii od Hiszpanii, które nasilają wraz ze zbliżającym się referendum w sprawie niepodległości. Nie mam nic przeciwko językowi katalońskiemu, ani katalońskiej kulturze i chęci ich pielęgnowania (sama zresztą skończyłam kurs katalońskiego), ale nie jestem zwolenniczką odłączenia się Katalonii od Hiszpanii i zbyt nachalne próby skłaniania ludzi do głosowania na tak i przedstawiania Hiszpanii jako oprawcy, który odebrał Katalonii niepodległość przed 300-laty, po prostu mnie denerwują.

Brakowało Ci w Hiszpanii polskich smaków?

O tak!, brakowało i wciąż zresztą brakuje mi wszystkich naszych kwaśnych smaków: kiszonych ogórków, kapusty, maślanki czy zsiadłego mleka. Latem tęsknię za polskimi owocami, zerwanymi prosto z krzaczka czerwonymi i czarnymi porzeczkami, jagodami prosto z lasu, malinami, rabarbarem, żółtą fasolką szparagową, młodymi ziemniakami z koperkiem….

Polecasz jakiś przepis w szczególności?

Trudno jest mi wskazać jeden przepis:), ale skoro mamy lato i doskwierają nam upały, polecam bardzo pomidorowy i orzeźwiający chłodnik zwany po hiszpańsku salmorejo. Mnie zaskoczyła w nim bardzo kremowa konsystencja i nietuzinkowy pomidorowo-czosnkowy smak. Bardzo ważne jest dodanie do niego dobrej jakości oliwy z oliwek, gdyż jest jej w nim sporo i w związku z tym to również ona wpływa znacząco na smak zupy. Salmorejo podaje się najczęściej z drobno pokrojonym jajkiem na twardo oraz z kawałkami szynki serrano, ale polecam również bardziej nowoczesną wersję: salmorejo z pomidorami, awokado, serem kozim i bazylią (http://smakhiszpanii.blogspot.com.es/2014/06/saatka-pomidorowa-na-podscioce-z.html).

A może wskażesz warte odwiedzenia miejsce w BCN lub w innej okolicy w której mieszkałaś? Nie koniecznie związane ze sztuką kulinarną.

Tym, którzy wybierają się do Barcelony na dłużej niż kilka dni i lubią piesze wędrówki polecam oddalić się trochę od wybrzeża i zapoznać się z Parkiem Naturalnym Parc Natural Zona Volcànica de la Garrotxa i miejscowościami Castellfollit de la Roca, Olot, Santa Pau czy oddaloną trochę od reszty miejscowością Besalú. Polecam też położone w sąsiedniej „komarce” Osona miejscowości Rupit i Pruit oraz Tavertet. W tej części Katalonii oprócz prześlicznych wiosek z kamiennymi budynkami, znajduje się wiele oznaczonych szlaków turystycznych, idealnych do pieszych wędrówek na łonie natury. No i jeśli już tam będziecie to musicie spróbować tamtejszych wędlin oraz malutkiej białej fasoli zwanej fesols de Santa Pau.

Czym się zajmujesz poza prowadzeniem bloga?

W Polsce skończyłam Gospodarkę Przestrzenną na UAM w Poznaniu, a potem tutaj w Barcelonie skończyłam Master en Sistemas de información Geográfica. Obecnie nie pracuję, więc to właśnie blogowi poświęcam najwięcej czasu:).

A to przepisy, które BZIK planuje wypróbować w najbliższym czasie.

http://smakhiszpanii.blogspot.com/2013/01/pieczone-calcots-z-sosem-salvitxada.html

http://smakhiszpanii.blogspot.com/2014/06/gazpacho-z-czeresniami.html

http://smakhiszpanii.blogspot.com/2014/05/bakazany-w-occie-z-czosnkiem-oliwa-z.html

http://smakhiszpanii.blogspot.com/2014/06/saatka-pomidorowa-na-podscioce-z.html

http://smakhiszpanii.blogspot.com/2014/03/wiosenna-saatka-z-modym-bobem-i.html